ਆਪਣੇ 30 ਸਾਲਾਂ ਮੁੰਡੇ ਲਈ ਆਖਿਰਕਾਰ ਮੌਤ ਕਿਉਂ ਮੰਗ ਰਿਹਾ ਹੈ ਪਰਿਵਾਰ?

ਮਾਂ-ਬਾਪ ਲਈ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹੀ ਸਭ ਕੁਝ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਭਾਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਰਗੜ ਵੀ ਲੱਗ ਜਾਵੇ, ਉਹ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਨਾਲ ਲੜਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਸੋਚੋ ਕਿ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਕਿਸ ਮਜਬੂਰੀ ਵਿਚ ਆਪਣੇ 30 ਸਾਲ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਲਈ ਮੌਤ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ। ਜਿਸ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਪਾਲਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ ਬੁਢਾਪੇ ਵਿਚ ਆਪਣਾ ਸਹਾਰਾ ਸਮਝਦੇ ਸਨ, ਉਸ ਲਈ ਮੌਤ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨਾ ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ ਕਿੰਨਾ ਦੁਖਦਾਈ ਹੋਵੇਗਾ। ਦਰਅਸਲ, ਇਹ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ, 62 ਸਾਲਾ ਅਸ਼ੋਕ ਰਾਣਾ ਆਪਣੇ 30 ਸਾਲ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਪੁੱਤਰ ਲਈ ਇੱਛਾ ਮੌਤ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਇਸ ਦਰਦਨਾਕ ਫੈਸਲੇ ਪਿੱਛੇ 11 ਸਾਲ ਦਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਹੈ। ਹਰ ਰੋਜ਼ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਬੇਜਾਨ ਪਿਆ ਦੇਖਣਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਲਈ ਸਰਾਪ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਹੁਣ ਅਸ਼ੋਕ ਰਾਣਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦੇ ਹੌਂਸਲੇ ਵੀ ਫੇਲ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ, ਉਹ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਬੇਟੇ ਦਾ ਦਰਦ ਸਹਿਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਹਾਈਕੋਰਟ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਬੇਟੇ ਲਈ ਇੱਛਾ ਮੌਤ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਹੈ।

ਸੰਘਰਸ਼ ਦੇ 11 ਸਾਲ

2013 ਵਿੱਚ ਹੋਏ ਹਾਦਸੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਸ਼ੋਕ ਰਾਣਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਠੀਕ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਹਰੀਸ਼ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਮੁਹਾਲੀ ਤੋਂ ਬੀ.ਟੈਕ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹਰੀਸ਼ ਨੇ ਆਪਣੀ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਲਈ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸੁਪਨੇ ਦੇਖੇ ਸਨ, ਦਿਲ ਵਿਚ ਕਈ ਸੁਪਨੇ ਸਨ। ਹਰੀਸ਼ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਬੀ.ਟੈੱਕ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਬਣੇਗਾ, ਪਰ ਸਾਲ 2013 ‘ਚ ਇਕ ਦਿਨ ਉਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਸੁਪਨੇ ਚੂਰ-ਚੂਰ ਹੋ ਗਏ, ਇਕ ਹਾਦਸੇ ਨੇ ਹਰੀਸ਼ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪੂਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਬਦਲ ਦਿੱਤੀ। ਹਰੀਸ਼ ਆਪਣੇ ਪੀ.ਜੀ. ਦੀ ਚੌਥੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗ ਗਿਆ, ਇਸ ਹਾਦਸੇ ‘ਚ ਉਸ ਦੇ ਸਿਰ ‘ਤੇ ਗੰਭੀਰ ਸੱਟ ਲੱਗ ਗਈ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਹ ਪਿਛਲੇ 11 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਮੰਜੇ ‘ਤੇ ਬੇਜਾਨ ਪਿਆ ਹੈ। ਹਰੀਸ਼ ਨੂੰ ਟਿਊਬ ਰਾਹੀਂ ਤਰਲ ਭੋਜਨ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ 100 ਫੀਸਦੀ ਅਪਾਹਜ ਹੈ।

ਇਲਾਜ਼ ਤੇ ਖਰਚ ਕੀਤਾ ਪੈਸਾ

ਹਰੀਸ਼ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਅਸ਼ੋਕ ਬਹੁਤ ਉਦਾਸ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੇ ਹਨ, 11 ਸਾਲ ਦਾ ਦਰਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ ਸਾਫ਼ ਝਲਕਦਾ ਹੈ। ਟਾਈਮਜ਼ ਆਫ ਇੰਡੀਆ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਦਿਆਂ ਅਸ਼ੋਕ ਰਾਣਾ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਹਰੀਸ਼ ਦੇ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਣ ‘ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪੀਜੀਆਈ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ, ਏਮਜ਼ ਦਿੱਲੀ, ਰਾਮ ਮਨੋਹਰ ਲੋਹੀਆ ਹਸਪਤਾਲ, ਲੋਕ ਕਲਿਆਣ ਅਤੇ ਫੋਰਟਿਸ ਵਿੱਚ ਇਲਾਜ ਕਰਵਾਇਆ ਪਰ ਹਰੀਸ਼ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸੁਧਾਰ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਸਾਲ ਤੱਕ, ਉਸਨੇ ਹਰੀਸ਼ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਅਤੇ ਇਲਾਜ ਲਈ 27 ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਪ੍ਰਤੀ ਮਹੀਨਾ ਦੀ ਤਨਖਾਹ ‘ਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਰਸ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ‘ਤੇ ਰੱਖਿਆ, ਉਹ ਵੀ ਜਦੋਂ ਉਸਦੀ ਆਪਣੀ ਤਨਖਾਹ 28 ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਪ੍ਰਤੀ ਮਹੀਨਾ ਸੀ। ਨਰਸ ਦੇ ਖਰਚੇ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਫਿਜ਼ੀਓਥੈਰੇਪੀ ਲਈ 14 ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਵੀ ਦੇਣੇ ਪਏ ਸਨ, ਜੋ ਕਿ ਅਸ਼ੋਕ ਰਾਣਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਸੀ। ਆਖ਼ਰਕਾਰ, ਆਰਥਿਕ ਤੰਗੀ ਕਾਰਨ, ਉਸਨੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹਰੀਸ਼ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਖੁਦ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ।

ਇਲਾਜ ਕਰਕੇ ਵਿਕਿਆ ਜੱਦੀ ਘਰ

ਪਿਤਾ ਅਸ਼ੋਕ ਰਾਣਾ ਨੇ ਹਰੀਸ਼ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਜੋ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦੱਖਣ-ਪੱਛਮੀ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਆਪਣਾ 3 ਮੰਜ਼ਿਲਾ ਘਰ ਵੀ ਵੇਚ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ 1988 ਤੋਂ ਇਸ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਇਸ ਘਰ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਸਨ ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਇਹ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੇਣ ਲਈ ਵੀ ਰਾਜ਼ੀ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਟਾਈਮਜ਼ ਆਫ ਇੰਡੀਆ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਦਿਆਂ ਅਸ਼ੋਕ ਰਾਣਾ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਤੱਕ ਐਂਬੂਲੈਂਸ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਹਰੀਸ਼ ਦੀ ਹਾਲਤ ਅਜਿਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਮੇਂ ਐਂਬੂਲੈਂਸ ਦੀ ਲੋੜ ਪੈ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਘਰ ਵੇਚਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੇਟੇ ਦੇ ਇਲਾਜ ਦਾ ਖਰਚਾ ਚਲਾ ਸਕੇ। ਕੋਈ ਰੁਕਾਵਟ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ।

ਪੁੱਤਰ ਦੇ ਮਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਕਿਉਂ ਕੀਤੀ?

ਅਸ਼ੋਕ ਰਾਣਾ ਹੁਣ 62 ਸਾਲ ਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਨਿਰਮਲਾ ਦੇਵੀ ਵੀ 55 ਸਾਲ ਦੀ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ‘ਚ ਹਰੀਸ਼ ਦੀ ਵਧਦੀ ਉਮਰ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਉਸ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅਸ਼ੋਕ ਰਾਣਾ ਹੁਣ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪੈਨਸ਼ਨ ਸਿਰਫ਼ 3 ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਹੈ। ਛੋਟਾ ਬੇਟਾ ਅਸ਼ੀਸ਼ ਹੁਣ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦਾ ਖਰਚਾ ਪੂਰਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ‘ਚ ਹਰੀਸ਼ ਦੇ ਇਲਾਜ ਦਾ ਖਰਚਾ ਚੁੱਕਣਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਕਾਫੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ। ਇੰਨਾ ਹੀ ਨਹੀਂ 11 ਸਾਲ ਦੇ ਇਲਾਜ ਅਤੇ ਲੱਖਾਂ ਰੁਪਏ ਖਰਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਹਰੀਸ਼ ਦੀ ਹਾਲਤ ‘ਚ ਕੋਈ ਸੁਧਾਰ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਪਰਿਵਾਰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹਰੀਸ਼ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਸਨਮਾਨਤ ਮੌਤ ਮਿਲੇ।

ਹਾਈਕੋਰਟ ਨੇ ਪਟੀਸ਼ਨ ਕਿਉਂ ਖਾਰਜ ਕੀਤੀ?

ਦਿੱਲੀ ਹਾਈਕੋਰਟ ਨੇ ਅਸ਼ੋਕ ਰਾਣਾ ਦੀ ਪਟੀਸ਼ਨ ‘ਤੇ ਸੁਣਵਾਈ ਕਰਦਿਆਂ ਮਾਮਲਾ ਮੈਡੀਕਲ ਬੋਰਡ ਨੂੰ ਸੌਂਪਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਜਸਟਿਸ ਸੁਬਰਾਮਨੀਅਮ ਪ੍ਰਸਾਦ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਹਰੀਸ਼ ਕਿਸੇ ਲਾਈਫ ਸਪੋਰਟ ਮਸ਼ੀਨ ‘ਤੇ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਹ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਵਾਧੂ ਬਾਹਰੀ ਮਦਦ ਦੇ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ “ਅਦਾਲਤ ਮਾਪਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਹਮਦਰਦ ਹੈ, ਪਰ ਪਟੀਸ਼ਨਰ ਗੰਭੀਰ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਬੀਮਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਅਦਾਲਤ ਦਖਲ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੀ।” ਜਸਟਿਸ ਪ੍ਰਸਾਦ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮਰੀਜ਼ ਦੀ ਇਹ ਪਟੀਸ਼ਨ ਪੈਸਿਵ ਈਥਨੇਸੀਆ ਲਈ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਐਕਟਿਵ ਇੱਛਾ ਮੌਤ ਲਈ ਹੈ।