ਕਿਵੇਂ ਪਾਣੀ ‘ਤੇ ਵਸਿਆ ਵੇਨਿਸ ਸ਼ਹਿਰ? ਜਿੱਥੇ ਐਮਾਜ਼ਾਨ ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕ ਬੇਜੋਸ ਦਾ ਹੋਇਆ ਵਿਆਹ
Venice History: ਐਮਾਜ਼ਾਨ ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕ ਜੈਫ ਬੇਜੋਸ ਅਤੇ ਲੌਰੇਨ ਦੇ ਵਿਆਹ ਕਾਰਨ ਇਟਲੀ ਦਾ ਵੇਨਿਸ ਚਰਚਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਵੇਨਿਸ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੈਂਡ ਕੈਨਾਲ ਦੇ ਕੰਢੇ ਸਥਿਤ ਅਮਨ ਵੇਨਿਸ ਹੋਟਲ ਇਸ ਵਿਆਹ ਦਾ ਮੁੱਖ ਆਕਰਸ਼ਣ ਸੀ। ਆਓ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਇਟਲੀ ਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਆਹ ਦਾ ਸਥਾਨ ਕਿਉਂ ਬਣਿਆ? ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ ਪਾਣੀ 'ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਵਸਿਆ?
ਐਮਾਜ਼ਾਨ ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕ ਜੈਫ ਬੇਜੋਸ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੰਗੇਤਰ ਲੌਰੇਨ ਸਾਂਚੇਜ਼ ਦਾ ਵਿਆਹ ਇਟਲੀ ਦੇ ਸੁੰਦਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵੇਨਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਅੰਦਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। ਇਹ ਵਿਆਹ ਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਦੀ ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਣ ਬਣ ਗਿਆ। ਵੈਨਿਸ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੈਂਡ ਕੈਨਾਲ ਦੇ ਕੰਢੇ ਸਥਿਤ ਅਮਨ ਵੇਨਿਸ ਹੋਟਲ ਇਸ ਵਿਆਹ ਦਾ ਮੁੱਖ ਆਕਰਸ਼ਣ ਸੀ, ਜਿਸ ਦੇ ਸ਼ਾਹੀ ਸੂਟਾਂ ਦੀ ਕੀਮਤ ਪ੍ਰਤੀ ਰਾਤ 8.5 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਸੀ। ਅਮਨ ਵੇਨਿਸ ਦੀ ਛੱਤ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਅਤੇ ਗ੍ਰੈਂਡ ਕੈਨਾਲ ਦਾ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਸਾਫ਼ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਦੀ ਸਜਾਵਟ ਵਿੱਚ 16ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਆਓ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਇਟਲੀ ਦਾ ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਆਹ ਦਾ ਸਥਾਨ ਕਿਉਂ ਬਣਿਆ? ਇਸ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਅਤੇ ਦਿਲਚਸਪ ਤੱਥ ਕੀ ਹਨ?
ਵੇਨਿਸ ਇਟਲੀ ਦੇ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਇੱਕ ਮੱਧਯੁਗੀ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ। ਖਾੜੀ ਦੇ ਪਾਣੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਥਿਤ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਵਿਲੱਖਣਤਾ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਸਾਲ ਲੱਖਾਂ ਸੈਲਾਨੀ ਇੱਥੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਐਡਰਿਆਟਿਕ ਸਾਗਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸਥਿਤ ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ ਅਜਿਹਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਤੈਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।
ਜਾਣੋ ਕਿੰਨਾ ਪੁਰਾਣਾ ਹੈ ਵੇਨਿਸ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ
ਇਸ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ 402 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਵੇਨੇਟੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਵਹਿਸ਼ੀ ਹਮਲਿਆਂ ਤੋਂ ਤੰਗ ਆ ਕੇ ਵੇਨਿਸ ਦੇ ਟਾਪੂਆਂ ‘ਤੇ ਸ਼ਰਨ ਲਈ ਸੀ। 421 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਲੋਕਤੰਤਰ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ, ਜੋ 1797 ਤੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਰਿਹਾ, ਜਦੋਂ ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਬੋਨਾਪਾਰਟ ਨੇ ਇਸ ‘ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ। 118 ਟਾਪੂਆਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲਿਆ ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ ਐਡਰਿਆਟਿਕ ਸਾਗਰ ਦੇ ਕੰਢੇ, ਕ੍ਰੋਏਸ਼ੀਆ, ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ, ਅਲਬਾਨੀਆ ਅਤੇ ਗ੍ਰੀਸ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਵੇਨਿਸ ਇੱਕ ਚਮਤਕਾਰੀ ਸ਼ਹਿਰ
ਇਟਲੀ ਦਾ ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਕਿਸੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਚਮਤਕਾਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਵੀ ਹੋਰ ਆਮ ਸ਼ਹਿਰ ਵਾਂਗ, ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਸੜਕਾਂ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਆਵਾਜਾਈ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਸਾਧਨ ਪਾਣੀ ਹੈ ਜੋ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਪਾਣੀ ‘ਤੇ ਬਣਿਆ ਸੀ। ਇੱਥੇ ਸੜਕਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਨਿਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਠੋਸ ਜ਼ਮੀਨ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਪੀਣ ਵਾਲਾ ਸਾਫ਼ ਪਾਣੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਵੇਨਿਸ ਦੇ ਲੋਕ ਇੱਥੇ ਵਸ ਗਏ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਯੂਰਪ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਅਤੇ ਅਮੀਰ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਹਮਲਿਆਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਵੇਨਿਸ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਲੋਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਸਮੁੰਦਰੀ ਕੰਢੇ ‘ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਛੋਟੇ ਟਾਪੂਆਂ ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ, ਤਾਂ ਇਹ ਨਰਮ ਅਤੇ ਹਿੱਲਦੇ ਟਾਪੂ ਰਹਿਣ ਲਈ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸਨ।
ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਨੀਂਹ
ਇਹ ਲਗਭਗ ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਪੈਡਲ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਦੱਬ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਇਹ ਹੇਠਾਂ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਠੋਸ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਹ ਵੇਨਿਸ ਦੀ ਨੀਂਹ ਬਣ ਗਈ। ਇਹ ਪਤਾ ਲੱਗਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਿ ਪਾਣੀ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਦੱਬਣ ਨਾਲ ਲੱਕੜ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਕ੍ਰੋਏਸ਼ੀਆ ਦੇ ਜੰਗਲਾਂ ਤੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਮੋਟੇ ਤਣੇ ਲਿਆਂਦੇ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਦੱਬ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਤਣੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਨੇੜੇ ਲਗਭਗ ਪੰਜ ਮੀਟਰ ਡੂੰਘੀ ਦਲਦਲੀ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਦੱਬ ਦਿੱਤੇ ਗਏ। ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਲੱਕੜ ਦੇ ਤਖ਼ਤੇ ਰੱਖੇ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਪੱਥਰਾਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਟੁਕੜੇ ਰੱਖੇ ਗਏ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਨੀਂਹ ਪਾਣੀ ਦੇ ਉੱਪਰ ਸਥਿਰ ਹੋ ਗਈ।
ਇਮਾਰਤਾਂ ਅਤੇ ਪੁਲਾਂ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ
ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਇਮਾਰਤਾਂ ਬਣਾਈਆਂ ਗਈਆਂ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਉਚਾਈ ਤਿੰਨ ਮੰਜ਼ਿਲਾਂ ਤੱਕ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਭਾਰ ਘੱਟ ਸੀ। ਇਮਾਰਤਾਂ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਇੱਟਾਂ ਦੀਆਂ ਬਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਇੱਟਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਨ ਲਈ ਇੱਕ ਖਾਸ ਕਿਸਮ ਦੇ ਮੋਰਟਾਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਤਾਂ ਜੋ ਕੰਧਾਂ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੋਣ ਸਗੋਂ ਲਚਕਦਾਰ ਵੀ ਹੋਣ। ਇਮਾਰਤਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਫਰਸ਼ ਅਤੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਕੰਧਾਂ ਲੱਕੜ ਦੇ ਤਖ਼ਤਿਆਂ ਦੀਆਂ ਬਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੋਹੇ ਦੀਆਂ ਰਾਡਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਲੋਕ ਵੇਨਿਸ ਵਿੱਚ ਸਥਾਈ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਏ, ਤਾਂ ਇਸ ਦੇ ਟਾਪੂਆਂ ਤੱਕ ਆਵਾਜਾਈ ਲਈ ਪੁਲਾਂ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਇਸ ਦੇ ਲਈ, ਰਿਆਲਟੋ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾ ਪੱਥਰ ਦਾ ਪੁਲ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ 12 ਹਜ਼ਾਰ ਲੱਕੜ ਦੇ ਤਣੇ ਲਗਾਏ ਗਏ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ 10 ਹਜ਼ਾਰ ਟਨ ਵਜ਼ਨ ਵਾਲੇ ਪੱਥਰਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਕਮਾਨ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਨਿਰਮਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇਹ ਪੁਲ ਇੰਨਾ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸਾਬਤ ਹੋਇਆ ਕਿ ਇਸ ਤਕਨੀਕ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ, ਵੇਨਿਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਟਾਪੂਆਂ ‘ਤੇ ਪੁਲ ਬਣਾਏ ਗਏ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਗਿਆ।
ਪਾਣੀ ‘ਤੇ ਬਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਪੀਣ ਵਾਲੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਘਾਟ
ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਖਾਰੇ ਪਾਣੀ ‘ਤੇ ਬਣੇ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਪੀਣ ਵਾਲੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਘਾਟ ਸੀ। ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਪੀਣ ਵਾਲਾ ਪਾਣੀ ਮੁੱਖ ਭੂਮੀ ਤੋਂ ਡਰੱਮਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਆਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਆਬਾਦੀ ਵਧਦੀ ਗਈ, ਮੀਂਹ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਸਟੋਰ ਕਰਨ ਲਈ ਕੁਝ ਟਾਪੂਆਂ ‘ਤੇ ਡੂੰਘੇ ਟੋਏ ਪੁੱਟੇ ਗਏ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਨੂੰ ਵਾਟਰਪ੍ਰੂਫ਼ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਟੋਇਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਖੂਹ ਬਣਾਏ ਗਏ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਪੱਥਰ ਅਤੇ ਰੇਤ ਭਰੀ ਗਈ। ਇਸ ਤਕਨੀਕ ਨਾਲ, ਮੀਂਹ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਫਿਲਟਰ ਕਰਕੇ ਟੋਇਆਂ ਵਿੱਚ ਸਟੋਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਰਾਸਤ ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ
ਵੇਨਿਸ ਵਿੱਚ ਆਵਾਜਾਈ ਲਈ ਸੜਕੀ ਵਾਹਨ ਉਪਲਬਧ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਆਵਾਜਾਈ ਲਈ ਨਹਿਰਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਜਲ ਮਾਰਗ ਅਤੇ ਪੈਦਲ ਚੱਲਣ ਵਾਲੇ ਰਸਤੇ ਵੱਖਰੇ ਹਨ। ਨਹਿਰਾਂ ਰਾਹੀਂ ਆਵਾਜਾਈ ਲਈ ਗੰਡੋਲਾ ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਗ੍ਰੈਂਡ ਨਹਿਰ ਇੱਥੋਂ ਦਾ ਮੁੱਖ ਜਲ ਮਾਰਗ ਹੈ, ਜਿੱਥੋਂ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਇਤਿਹਾਸਕ ਇਮਾਰਤਾਂ ਅਤੇ ਪੁਲ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਲੋਕ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਹੁੰਦੇ ਗਏ, ਲੋਕ ਇਸ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਈ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਹੁਣ ਹਰ ਸਾਲ ਲੱਖਾਂ ਸੈਲਾਨੀ ਇੱਥੇ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਹਨ, ਸਗੋਂ ਆਪਣੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਅਤੇ ਵਿਲੱਖਣਤਾ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਇਹ ਅਮੀਰਾਂ ਲਈ ਸ਼ਾਹੀ ਵਿਆਹਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਥਾਨ ਵੀ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਵੇਨਿਸ ਨੂੰ ਯੂਨੈਸਕੋ ਦੀ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਰਾਸਤ ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਜਗ੍ਹਾ ਮਿਲੀ ਹੈ।
