ਜਦੋਂ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਨੇ ਲਾਹੌਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਕੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਦਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਮੂੰਹਤੋੜ ਜਵਾਬ

ਅਸਲ ਜੰਗ 6 ਸਤੰਬਰ 1965 ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਸੀ ਪਰ ਇਸ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ 25 ਜਨਵਰੀ 1965 ਤੋਂ ਹੀ ਸੁਣਾਈ ਦੇਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ ਸਨ। ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੇ ਗੁਜਰਾਤ ਦੇ ਕੱਛ ਦੇ ਰਣ ਵਿੱਚ ਘੁਸਪੈਠ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਇਹ ਇਲਾਕਾ ਸਾਲ ਦੇ ਸੱਤ ਮਹੀਨੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਸੀਮਾਵਾਂ ਦੀ ਲਕੀਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਗੁਜਰਾਤ ਪੁਲਿਸ ਦੀ ਪੈਟਰੋਲਿੰਗ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਖੇਤਰ ਦੇ 2.4 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਤਾਜ਼ਾ 32 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਲੰਬਾ ਫੁੱਟਪਾਥ ਮਿਲਿਆ। ਲਾਲ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਨੇ ਅਕਸਾਈ ਚਿਨ ਕੇਸ ਵਾਂਗ ਨਹਿਰੂ ਦੀ ਗਲਤੀ ਨਹੀਂ ਦੁਹਰਾਈ। ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੱਤੀ। ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਰਣਨੀਤਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੋਂ ਉੱਥੇ ਬਿਹਤਰ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਹਵਾਈ ਅੱਡਾ ਸਰਹੱਦ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸੀ।

ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਦੀ ਤਾਇਨਾਤੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਪੈਟਨ ਟੈਂਕ ਅਤੇ ਹੋਰ ਹਲਕੇ ਅਤੇ ਦਰਮਿਆਨੇ ਟੈਂਕ ਵੀ ਤਾਇਨਾਤ ਕੀਤੇ। ਅਮਰੀਕੀ ਐੱਫ-86 ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਦੋ ਸਕੁਐਡਰਨ ਵੀ ਤਾਇਨਾਤ ਕੀਤੇ ਸਨ। ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੇ ਇਹ ਅਮਰੀਕੀ ਹਥਿਆਰ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਫੈਲਾਅ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ ਵਿਰੁੱਧ ਨਾ ਵਰਤਣ ਦੀ ਸ਼ਰਤ ‘ਤੇ ਹਾਸਲ ਕੀਤੇ ਸਨ।

ਭਾਰਤ ਦੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਮਰੀਕਾ ਨੇ ਵੀ ਇਸ ਸਬੰਧ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਆਬਜ਼ਰਵਰ ਭੇਜੇ ਪਰ ਇਹ ਮਹਿਜ਼ ਲੀਪਾਪੋਤੀ ਹੋਈ। ਖਰੁਸ਼ਚੇਵ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੂਸ ਦੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਦੀ ਪਹਿਲਕਦਮੀ ਨੇ ਵੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੂੰ ਹੱਲਾਸ਼ੇਰੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਕਿ ਰੂਸ ਜੰਗ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿਚ ਦਖਲ ਨਹੀਂ ਦੇਵੇਗਾ। ਲਾਲ ਬਹਾਦੁਰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਆਪਣੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਫੌਜ ਮੁਖੀ ਜਨਰਲ ਜੇ. ਐਨ ਚੌਧਰੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨਾਲ ਫੌਰੀ ਜੰਗ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਦੀ ਪਹਿਲਕਦਮੀ ‘ਤੇ, ਭਾਰਤ ਨੇ ਕੱਛ ਵਿਵਾਦ ‘ਤੇ ਤੀਜੀ ਧਿਰ ਦੀ ਵਿਚੋਲਗੀ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਕੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਚਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਇਸ ਦੀ ਕੀਮਤ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦਾਅਵੇ ਵਾਲੇ ਤਿੰਨ ਸੌ ਵਰਗ ਮੀਲ ਦੇ ਕੇ ਚੁਕਾਉਣੀ ਪਈ।

ਲਾਹੌਰ ਦਾ ਬਰਕੀ ਥਾਣਾ

ਕਸ਼ਮੀਰ ‘ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ ਇੱਛਾ

ਜੰਗ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦੀਆਂ ਭਾਰਤੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਨੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦਾ ਮਨੋਬਲ ਹੋਰ ਵਧਾਇਆ। ਕਸ਼ਮੀਰ ਵਿੱਚ ਘੁਸਪੈਠ ਕਰਨ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਸਿਖਲਾਈ ਕੈਂਪ ਚੱਲ ਰਹੇ ਸਨ। ਜੁਲਾਈ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਕਸ਼ਮੀਰ ਸਰਹੱਦ ‘ਤੇ ਕਰੀਬ ਤਿੰਨ ਸੌ ਵਾਰ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਕਸ਼ਮੀਰ ‘ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ ‘ਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਘੁਸਪੈਠ ਦੀਆਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ਬਾਰੇ ਆਪਣੇ ਖੁਫੀਆ ਸੂਤਰਾਂ ਤੋਂ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲੈ ਰਿਹਾ ਸੀ।

8 ਅਗਸਤ 1965 ਨੂੰ ਦੋ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਫੌਜੀ ਅਫਸਰਾਂ ਕੈਪਟਨ ਗੁਲਾਮ ਹੁਸੈਨ ਅਤੇ ਕੈਪਟਨ ਸੱਜਾਦ ਹੁਸੈਨ ਦੀ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰੀ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ। ਯੋਜਨਾ ਕਸ਼ਮੀਰ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਵਾਲੀ ਸੜਕ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਦੀ ਸੀ। ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਕਸ਼ਮੀਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ ਘੁਸਪੈਠੀਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀ ਕੌਂਸਲ ਬਣਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੀ ਕਾਨੂੰਨੀ ਸਰਕਾਰ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਸਮੇਤ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਮਾਨਤਾ ਦੀ ਅਪੀਲ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਇਹ 9 ਅਗਸਤ ਨੂੰ ਰੇਡੀਓ ‘ਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਹੋਇਆ, ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਕਸ਼ਮੀਰ ਵਿਚ ਦਾਖਲ ਕਰਨ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕੀਤੀ ਗਈ।

ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ

ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਗਾਂਜੇ ਦੀ ਐਂਟਰੀ, ਚਾਹੇ ਟਰੰਪ ਜਾਂ ਕਮਲਾ, ਸਾਰੇ ਇਸਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ!

ਨਿਊਕਿਲਰ ਅਟੈਕ ਵੀ ਬੇਅਸਰ...ਇਹ ਹਨ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਟੈਂਕ

ਕੀ ਮਨੀਪੁਰ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਭੜਕੀ ਹਿੰਸਾ ਲਈ ਮਿਆਂਮਾਰ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹੈ?

ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਨੇ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਮਾਰਚ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ

1 ਸਤੰਬਰ ਨੂੰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੇ ਜੰਗਬੰਦੀ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਦਿਆਂ ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੇ ਅਖਨੂਰ-ਜੰਮੂ ਸੈਕਟਰ ਵਿੱਚ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। 3 ਸਤੰਬਰ ਨੂੰ, ਲਾਲ ਬਹਾਦੁਰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਨੇ ਫੌਜ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਰਹੱਦ ਪਾਰ ਕਰਨ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵੱਲ ਮਾਰਚ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਜਨਰਲ ਜੇਐਨ ਚੌਧਰੀ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਸ਼ਮੀਰ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਲਾਹੌਰ ਪਹੁੰਚਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਭਾਰਤ ਨੇ ਚੀਨ ਹੱਥੋਂ ਮਿਲੀ ਹਾਰ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ। ਕੱਛ ਦੇ ਰਣ ਵਿੱਚ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀਆਂ ਫੌਜੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਜੰਗ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ।

ਪਾਕਿਸਤਾਨ ‘ਤੇ ਹਮਲੇ ਦਾ ਕੋਡ ਨਾਮ “ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਰਿਡਲ” ਸੀ। ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੇ ਮੋਰਚੇ ‘ਤੇ ਦਬਾਅ ਘਟਾਉਣ ਲਈ, ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਨੇ 6 ਸਤੰਬਰ ਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ, ਫਿਰੋਜ਼ਪੁਰ ਅਤੇ ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ ਤੋਂ ਤਿੰਨ-ਪੱਖੀ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ। ਦੋ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਹੀ ਸਿਆਲਕੋਟ ਦਾ ਮੋਰਚਾ ਵੀ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਸਿਆਲਕੋਟ ਉਹ ਅੱਡਾ ਸੀ ਜਿੱਥੋਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੇ ਛੰਬ ਸੈਕਟਰ ‘ਤੇ ਹਮਲੇ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਸੀ।

ਸਾਬਕਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਲਾਲ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ

ਉਦੇਸ਼ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ ਭੰਡਾਰ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨਾ ਸੀ

ਇਸ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ ਭੰਡਾਰ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਨਾਲੋਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਮੀਨ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੂੰ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਸਫ਼ਲਤਾ ਮਿਲੀ। ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਫੌਜ ਦੇ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਪੈਟਨ ਟੈਂਕਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਹਥਿਆਰਾਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਕੇ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜੀਆਂ ਨੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਹਾਕਮਾਂ ਦੇ ਮਨਸੂਬਿਆਂ ਨੂੰ ਨਾਕਾਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

23 ਸਤੰਬਰ 1965 ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੇ ਜੰਗਬੰਦੀ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ। ਲਾਲ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਨੂੰ ਫ਼ਿਰੋਜ਼ਪੁਰ ਸੈਕਟਰ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧ ਰਹੀ ਭਾਰਤੀ ਫ਼ੌਜ ਦੇ ਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਲੜਾਈ ਰੋਕਣ ਲਈ ਮਨਾਉਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਅਤੇ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਅਮਰੀਕੀ ਦਬਾਅ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਇਸ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ 470 ਵਰਗ ਮੀਲ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਾਲੇ ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੇ 270 ਵਰਗ ਮੀਲ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਭਾਰਤ ਦਾ 210 ਵਰਗ ਮੀਲ ਖੇਤਰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ।

ਲਾਹੌਰ ‘ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦਾ ਮਤਲਬ ਭਾਰਤ ‘ਤੇ ਬੋਝ

ਮਸ਼ਹੂਰ ਪੱਤਰਕਾਰ ਕੁਲਦੀਪ ਨਈਅਰ ਨੇ ਫੌਜ ਮੁਖੀ ਜਨਰਲ ਜੇਐਨ ਚੌਧਰੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਸੀ ਕਿ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਰਫਤਾਰ ਹੌਲੀ ਕਿਉਂ ਹੈ? ਜਨਰਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਸੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਖੇਤਰ ‘ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਲਈ ਨਹੀਂ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ ਭੰਡਾਰ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਲਈ ਲੜ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਹਵਾਈ ਸੈਨਾ ਦੇ ਮੁਖੀ ਏਅਰ ਮਾਰਸ਼ਲ ਅਰਜੁਨ ਸਿੰਘ ਨੇ ਵੀ ਇਸ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਇਹ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੀ ਜੰਗ ਸੀ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਲਈ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹਥਿਆਰਾਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੀ।

ਪੱਛਮੀ ਕਮਾਂਡ ਦੇ ਮੁਖੀ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਜਨਰਲ ਹਰ ਬਖ਼ਸ਼ ਸਿੰਘ ਅਨੁਸਾਰ ਲਾਹੌਰ ‘ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨਾ ਫ਼ੌਜੀ ਉਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਲਾਹੌਰ ਬੋਝ ਹੁੰਦਾ। ਜੰਗ ਸਾਡੇ ‘ਤੇ ਥੋਪ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣ ‘ਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਫਲ ਰਹੇ। ਜਨਰਲ ਚੌਧਰੀ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਭਾਰਤ ਦਾ ਲਾਹੌਰ ‘ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦਾ ਕੋਈ ਇਰਾਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਲਾਹੌਰ ‘ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦਾ ਮਤਲਬ ਵੱਡੀ ਫੋਰਸ ਦੀ ਤਾਇਨਾਤੀ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਉੱਥੇ ਦੀ 10 ਲੱਖ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਰੱਖ-ਰਖਾਅ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਲੈਣਾ ਸੀ।

ਯੁੱਧ ਦੀ ਜਿੱਤ ਨੇ ਛੋਟੇ ਕੱਦ ਦੇ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਚਿੱਤਰ ਦਿੱਤਾ

ਇਸ ਜਿੱਤ ਨਾਲ ਲਾਲ ਬਹਾਦੁਰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਦਾ ਕੱਦ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਜੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਨਈਅਰ ਨੇ ਲਾਲ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਸੀ ਕਿ ਫੌਜ ਨੂੰ ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਸਰਹੱਦ ਪਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਕਿਸ ਨੇ ਦਿੱਤਾ ਸੀ? ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਠੋਕਵਾਂ ਜਵਾਬ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਕੀਤਾ। ਜਨਰਲ ਚੌਧਰੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਫੌਜੀ ਕਮਾਂਡਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਤੋਂ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਏ। ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਮੁਤਾਬਕ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੇ ਭਾਰਤ ਦੀ ਲੜਾਈ ਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਮੰਨਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਲੜਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਾਂਗਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਇਸੇ ਸੋਚ ਨਾਲ ਉਸ ਨੇ ਕਸ਼ਮੀਰ ਵਿਚ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ ‘ਤੇ ਘੁਸਪੈਠ ਕਰਵਾਈ।

ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਜਨਰਲ ਹਰ ਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ ਨੇ ਨਾਇਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ, “ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਕੱਦ ਆਦਮੀ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਇਸ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਆਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲ ਸਕਦੀ।” ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੀ ਜਿੱਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਲਾਲ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਦੀ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਹਰ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਹਰ ਜ਼ੁਬਾਨ ‘ਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੱਦੇ ‘ਤੇ ਦੇਸ਼ ਇਕਜੁੱਟ ਸੀ। ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੰਕਟ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਸਾਰੇ ਮਤਭੇਦ ਅਤੇ ਕਮੀਆਂ ਕਿਨਾਰੇ ‘ਤੇ ਸਨ। ਭੋਜਨ ਸੰਕਟ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦਰਮਿਆਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬੇਇੱਜ਼ਤੀ ਦੀ ਰੋਟੀ ਨਾਲੋਂ ਸਨਮਾਨ ਦੀ ਮੌਤ ਬਿਹਤਰ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਪਲੇਟ ਵਿੱਚ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਹੋਣ ਤਾਂ ਦਾਲਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿਓ। ਹਫ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਵਰਤ ਰੱਖੋ। ਲੋਕ ਉਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਜਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸਨ। ਬਸ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ. ਕਿਉਂ?

ਲੋਕ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਾਇਕ, ਜੋ ਗਰੀਬੀ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਕੁਰਸੀ ‘ਤੇ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਜੀਅ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬੋਲੀ ਅਤੇ ਆਚਰਣ ਇਕੋ ਜਿਹਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜੈ ਜਵਾਨ ਜੈ ਕਿਸਾਨ ਦਾ ਨਾਅਰਾ ਹਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਗੂੰਜਿਆ।

ਅਮਰੀਕਾ-ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਦਾ ਦੋਹਰਾ ਦਬਾਅ

20 ਸਤੰਬਰ 1965 ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਪ੍ਰੀਸ਼ਦ ਨੇ ਸਰਬਸੰਮਤੀ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮਤਾ ਪਾਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀਆਂ ਫ਼ੌਜਾਂ ਨੂੰ 5 ਅਗਸਤ 1965 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਦੋਵੇਂ ਇਸ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਸਨ। ਤਾਸ਼ਕੰਦ ਵਾਰਤਾ ਇਸ ਦਾ ਅਗਲਾ ਪੜਾਅ ਸੀ।

ਕੋਸੀਗਿਨ 10 ਜਨਵਰੀ 1966 ਨੂੰ ਤਾਸ਼ਕੰਦ ਘੋਸ਼ਣਾ ਪੱਤਰ ‘ਤੇ ਹਸਤਾਖਰ ਕਰਨ ਲਈ ਦੋਵਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿਚ ਸਫਲ ਰਿਹਾ। ਇਸ ਸਮਝੌਤੇ ਦਾ ਸਾਰ ਇਹ ਸੀ, ਭਾਰਤ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵਿਚਕਾਰ ਇਹ ਸਹਿਮਤੀ ਬਣੀ ਹੈ ਕਿ 25 ਫਰਵਰੀ 1966 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਦੋਵਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਥਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਲਿਜਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ ਜਿੱਥੇ ਉਹ 5 ਅਗਸਤ 1965 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਨ। ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ ਦੇਸ਼ ਜੰਗਬੰਦੀ ਲਾਈਨ ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਣਗੇ ਪਰ ਜੰਗਬੰਦੀ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨਗੇ।

ਗੱਲਬਾਤ ਦੀ ਮੇਜ਼ ‘ਤੇ ਜਿੱਤੀ ਜੰਗ ਦੀ ਹਾਰ

ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਸਮਝੌਤੇ ‘ਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਤੋਂ ਚਿੰਤਤ ਸਨ। ਰਾਤ ਦੇ ਗਿਆਰਾਂ ਵਜੇ ਲਾਲ ਬਹਾਦੁਰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਜਵਾਈ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। ਉਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬੇਟੀ ਕੁਸੁਮ ਦਾ ਫੋਨ ਸੀ। ਪੁਛਿਆ ਕਿਵੇ ਲੱਗਾ? ਬੇਟੀ ਦਾ ਜਵਾਬ ਸੀ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਅੰਮਾ (ਪਤਨੀ ਲਲਿਤਾ ਸ਼ਾਸਤਰੀ) ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਲੱਗਾ? ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਬੁਲਾਓ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਹਰ ਮੋੜ ‘ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਲਲਿਤਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬੇਟੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ।

ਉਦਾਸ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੇਕਰ ਪਰਿਵਾਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਤਾਂ ਬਾਹਰਲੇ ਲੋਕ ਕੀ ਕਹਿਣਗੇ? ਉਸ ਰਾਤ 1.20 ਵਜੇ ਲਾਲ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਨੌਕਰ ਜਗਨਨਾਥ ਦੇ ਕਮਰੇ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ। ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਾਲ ਡਾਕਟਰ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰ ਸਕੇ। ਜਗਨਨਾਥ ਅਤੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੰਜੇ ‘ਤੇ ਬਿਠਾਇਆ। ਡਾਕਟਰ ਚੁੱਘ ਵੀ ਤੁਰੰਤ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਪਰ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਬਾਂਹ ਅਤੇ ਸਿੱਧੇ ਦਿਲ ਦੇ ਟੀਕੇ ਅਤੇ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਮੂੰਹ ਰਾਹੀਂ ਨਕਲੀ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਬੇਅਸਰ ਸਨ।

ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ- ਹੁਣ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਪੀਐਮ ਜਸਟਿਨ ਟਰੂਡੋ ਦਾ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ? ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਹੋਣਗੇ ਖਾਲਿਸਤਾਨੀ!

ਤਿਰੰਗਾ ਲਹਿਰਾਉਣ ਲਈ ਉਹ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ਲੜੇ। ਜਿਸ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਮਾਣ ਨੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜੋਸ਼ ਭਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਤਿਰੰਗਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੇਜਾਨ ਸਰੀਰ ‘ਤੇ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਦੋ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਸ਼ਕੰਦ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਪਾਸੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਵਾਗਤ ਲਈ ਚਹਿਕ ਰਹੀਆਂ ਸੀ। ਅੱਜ ਉਦਾਸੀ ਦੇ ਬੋਝ ਹੇਠ ਦੱਬੇ ਹੋਏ ਸੀ। ਅਤੇ ਭਾਰਤ! ਉੱਥੇ ਮੌਜੂਦ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਹੰਝੂ ਹੀ ਸਨ। ਜੰਗ ਹਾਰਨ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਇੱਕ ਬਹਾਦਰ ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਹਾਰ ਲਈ ਗੱਲਬਾਤ ਦੀ ਮੇਜ਼ ‘ਤੇ ਹੰਝੂ ਵਹਾਏ।