ਤਰੀਕ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖੋ… ਵਿਕਟਰੀ ਪਰੇਡ ਦੇਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ‘ਚੋਂ ਹੀ ਨਿਕਲਣਗੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਰੋਹਿਤ, ਵਿਰਾਟ ਅਤੇ ਹਾਰਦਿਕ

ਭਾਰਤ ਨੇ 4 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਕ੍ਰਿਕਟ ਟੀਮ ਦੇ ਕਈ ਰੰਗ ਦੇਖੇ। ਏਅਰਪੋਰਟ ‘ਤੇ ਉਤਰੇ ਤਾਂ ਆਮ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਡਾਂਸ ਕੀਤਾ। ਹੋਟਲ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਹੋਟਲ ਸਟਾਫ਼ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਬੈਂਡ ਬਾਜੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਡਾਂਸ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕੇਕ ਕੱਟਿਆ। ਫਿਰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕੀਤੀ। ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਉਸੇ ਜਰਸੀ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਟੀਮ ਵਿਸ਼ਵ ਚੈਂਪੀਅਨ ਬਣੀ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਟੀਮ ਮੁੰਬਈ ਪਹੁੰਚ ਗਈ।

ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਦਾ ਕਾਫਲਾ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਬੱਸ ‘ਚ ਮੁੰਬਈ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲਿਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਖਿਡਾਰੀ ਉਸ ਸਥਾਨ ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ਜਿੱਥੇ ਪਿਛਲੀ ਵਾਰ ਵਿਸ਼ਵ ਚੈਂਪੀਅਨ ਦਾ ਤਾਜ ਪਹਿਨਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ – ਯਾਨੀ ਮੁੰਬਈ ਦੇ ਵਾਨਖੇੜੇ ਸਟੇਡੀਅਮ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਵਿੱਚ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕਾਂ ਨੇ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਕੀਤੀ। ਲੱਖਾਂ-ਕਰੋੜਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਕੇ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਸੈੱਟਾਂ ‘ਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਦੀ ਝਲਕ ਵੇਖੀ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਹਰ ਉਮਰ ਦੇ ਲੋਕ ਸਨ। ਹਰ ਵਰਗ ਦੇ ਲੋਕ ਸਨ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਿਕਟ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕ ਅਤੇ ਕ੍ਰਿਕਟਰ ਖਿਡਾਰੀ ਸਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਵਿੱਚ 8-10 ਜਾਂ 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਵੀ ਸਨ। ਜੋ ਕ੍ਰਿਕਟ ਦੇ ਦੀਵਾਨੇ ਹਨ। ਕ੍ਰਿਕਟ ਖੇਡਣ ਲਈ ਡਾਂਟ ਖਾਨ ਲਈ ਵੀ ਤਿਆਰ ਹਨ। ਕਈ ਤਾਂ ਕੁੱਟ ਖਾਨ ਲਈ ਵੀ ਤਿਆਰ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਵੀ ਅੱਜ ਆਪਣੇ ਕ੍ਰਿਕਟ ਸਿਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਚਮਕ ਦੇਖੀ ਹੋਵੇਗੀ।

ਇਹ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਦਾ ਯੁੱਗ ਹੈ। ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਸਭ ਕੁਝ ਟੀਵੀ ‘ਤੇ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਹੋ। ਮੋਬਾਈਲ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਹੈ ਅਤੇ ਮੋਬਾਈਲ ਵਿੱਚ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ। ਅੱਜ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਿਕਟ ਖੇਡਣ ਵਾਲੇ ਲੱਖਾਂ ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਸਮਝ ਗਏ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਵਿਸ਼ਵ ਚੈਂਪੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ, ਕਿੰਨਾ ਮਾਣ-ਸਨਮਾਨ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੱਖਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੁਪਨਾ ਉੱਗਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ- ਵੱਡੇ ਹੋ ਕੇ ਵਿਸ਼ਵ ਚੈਂਪੀਅਨ ਬਣਨ ਦਾ। ਵੱਡਾ ਹੋਣਾ, ਰੋਹਿਤ ਸ਼ਰਮਾ ਬਣਨਾ, ਵਿਰਾਟ ਕੋਹਲੀ ਬਣਨਾ, ਜਸਪ੍ਰੀਤ ਬੁਮਰਾਹ ਬਣਨਾ…ਇਸ ਲਈ 4 ਜੁਲਾਈ 2024 ਦੀ ਤਾਰੀਖ ਯਾਦ ਹੈ। ਹੈਰਾਨ ਨਾ ਹੋਵੋ ਜੇਕਰ ਅੱਜ ਤੋਂ 10-12 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਕੋਈ ਵਿਸ਼ਵ ਚੈਂਪੀਅਨ ਖਿਡਾਰੀ ਇਹ ਕਹੇ ਕਿ ਉਸ ਨੇ 2024 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਟੀਮ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਦੇਖ ਕੇ ਹੀ ਦੇਸ਼ ਲਈ ਖੇਡਣ ਦੀ ਸਹੁੰ ਖਾਧੀ ਸੀ।

ਖੇਡਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸਾਡੀ ਸੋਚ ਬਦਲ ਗਈ

ਉਹ ਸਮਾਂ ਹੁਣ ਲੰਘ ਗਿਆ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਕਿ ਖੇਡੋਗੇ ਲਿਖੋਗੇ ਤਾਂ ਹੋਵੇਗੀ ਖ਼ਰਾਬ, ਪੜ੍ਹੋਗੇ ਲਿਖੋਗੇ ਤਾਂ ਬਣੋਗੇ ਨਵਾਬ। ਹੁਣ ਖੇਡਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸਮਾਜ ਦੀ ਸੋਚ ਬਦਲ ਗਈ ਹੈ। ਅੱਜ ਲੋਕ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਖੇਡ ਖੇਡਣ। ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਣ ਅਤੇ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਜਾਣ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਪੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਖੇਡਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਬਹੁਤ ਸੁਚੇਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਕੈਡਮੀ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਕ੍ਰਿਕਟ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਖੇਡਾਂ ਵੱਲ ਵੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਰੁਚੀ ਵਧੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕੋਚ ਬੱਚੇ ਵਿੱਚ ਸਮਰੱਥਾ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਮਾਪੇ ਹੋਰ ਗੰਭੀਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਵੀ ਮਿਲਣਗੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ‘ਚੋਂ ਕਿਸੇ ਇਕ ਮਾਂ ਜਾਂ ਪਿਤਾ ਨੇ ਨੌਕਰੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਹੋਵੇ। ਅਜਿਹਾ ਇਸ ਲਈ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਬੱਚੇ ਦੇ ਖੇਡ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲਿਆ ਜਾਵੇ।

ਅਜਿਹੀਆਂ ਸੈਂਕੜੇ ਮਿਸਾਲਾਂ ਹਨ। ਪੀਵੀ ਸਿੰਧੂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਵਿੱਚ ਪੁਲੇਲਾ ਗੋਪੀਚੰਦ ਦੀ ਅਕੈਡਮੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਗੋਲਫਰ ਅਦਿਤੀ ਅਸ਼ੋਕ ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨੇ ਵੀ ਨੌਕਰੀ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦੇਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਆਪਣੀ ਬੇਟੀ ਦੀ ਖੇਡਾਂ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ। ਅਜਿਹਾ ਇਸ ਲਈ ਹੋਇਆ ਕਿਉਂਕਿ ਅੱਜ ਗੁਆਂਢ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਕਿਸੇ ਖਿਡਾਰੀ ਲਈ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕਰਨਾ ਅਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਜਾਪਦਾ, ਅੱਜ ਤੁਹਾਡੇ ਗੁਆਂਢੀ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦਾ ਆਈ.ਪੀ.ਐੱਲ. ਵਿੱਚ ਚੁਣਿਆ ਜਾਣਾ ਅਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਜਾਪਦਾ। ਹੁਣ ਕ੍ਰਿਕਟ ਸਿਰਫ ਮੁੰਬਈ, ਬੰਗਲੌਰ ਜਾਂ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਖਿਡਾਰੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਖੇਡਦੇ। ਅੱਜ ਭਾਰਤੀ ਟੀਮ ਵਿੱਚ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਵਿਰਾਟ, ਮੁੰਬਈ ਦੇ ਰੋਹਿਤ ਸ਼ਰਮਾ, ਕਾਨਪੁਰ ਦੇ ਕੁਲਦੀਪ ਯਾਦਵ ਅਤੇ ਗੁਜਰਾਤ ਦੇ ਅਕਸ਼ਰ ਪਟੇਲ ਹਨ। ਕ੍ਰਿਕਟ ਦੀ ਖੇਡ ਹੁਣ ਕੁਝ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਨਹੀਂ ਰਹੀ। ਇਸੇ ਲਈ ਰਾਏਬਰੇਲੀ ਦਾ ਆਰਪੀ ਸਿੰਘ ਵੀ ਭਾਰਤ ਲਈ ਖੇਡਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਖਰ ਦਾ ਮੁਨਾਫ਼ ਪਟੇਲ ਵੀ ਖੇਡਦਾ ਹੈ।

ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ

ਲਿਓਨਲ ਮੇਸੀ ਨੇ ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਜਰਸੀ

ਕੋਲਕਾਤਾ 'ਚ ਲਿਓਨਲ ਮੇਸੀ ਦੇ ਫੈਨਸ ਵੱਲੋਂ ਹੰਗਾਮਾ, ਸਟੇਡੀਅਮ ਵਿੱਚ ਭੜਕੇ ਲੋਕ

ਟੀਮ ਇੰਡੀਆ ਦੀ ਹਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਗੌਤਮ ਗੰਭੀਰ ਨਾਲ ਭਿੜੇ ਹਾਰਦਿਕ ਪੰਡਯਾ?

ਸਫ਼ਲਤਾ ਖੇਡ ਦੇ ਸਮੀਕਰਨ ਵੀ ਬਦਲ ਦਿੰਦੀ ਹੈ

ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਸਿਰਫ਼ ਕ੍ਰਿਕਟ ਵਿੱਚ ਹੀ ਖੇਡਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸੋਚ ਜਾਂ ਨਜ਼ਰੀਆ ਬਦਲਿਆ ਹੈ। ਕ੍ਰਿਕਟ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਬਾਕਸਿੰਗ, ਸ਼ੂਟਿੰਗ, ਬੈਡਮਿੰਟਨ, ਟੈਨਿਸ ਵਰਗੀਆਂ ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸਥਿਤੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਬਦਲੀ ਹੈ। ਇਸ ਪਿੱਛੇ ਕਾਰਨ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਖੇਡਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚੈਂਪੀਅਨ ਖਿਡਾਰੀ ਮਿਲਦੇ ਹਨ, ਉਸ ਖੇਡ ਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਵਧਦੀ ਜਾਵੇਗੀ। ਇਸੇ ਲਈ ਜਦੋਂ ਰਾਜਵਰਧਨ ਰਾਠੌਰ ਐਥਨਜ਼ ਵਿੱਚ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਚਾਂਦੀ ਦਾ ਤਮਗਾ ਜਿੱਤਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਅਭਿਨਵ ਬਿੰਦਰਾ ਬੀਜਿੰਗ ਵਿੱਚ ਗੋਲਡ ਮੈਡਲ ਜਿੱਤਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕਈ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਅਕੈਡਮੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਵਿਜੇਂਦਰ ਮੁੱਕੇਬਾਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਓਲੰਪਿਕ ਤਮਗਾ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਸੁਸ਼ੀਲ-ਯੋਗੇਸ਼ਵਰ ਕੁਸ਼ਤੀ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਕੁਸ਼ਤੀ ਅਤੇ ਮੁੱਕੇਬਾਜ਼ੀ ਵਰਗੀਆਂ ਖੇਡਾਂ ਦਾ ਵੀ ਵਿਸਥਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੀਆ ਮਿਰਜ਼ਾ ਅਤੇ ਸਾਇਨਾ ਨੇਹਵਾਲ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਦਾ ਗ੍ਰਾਫ ਇੰਨਾ ਵੱਧ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕ ਘਰ-ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਸਾਨੀਆ ਅਤੇ ਸਾਇਨਾ ਦਾ ਨਾਮ ਰੱਖਣ ਲੱਗ ਪਏ ਹਨ।

ਇਹ ਸੱਚਾਈ ਵੀ ਮੰਨਣੀ ਪਵੇਗੀ ਕਿ ਹੁਣ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਨਜ਼ਰ ਵੀ ਬਦਲ ਗਿਆ ਹੈ। ਹੁਣ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਹਰ ਸੁੱਖ-ਸਹੂਲਤ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਜਿੱਤ ਹਾਸਲ ਕਰ ਸਕਣ। ਸਰਕਾਰ ਨਾ ਸਿਰਫ ਖੇਲੋ ਇੰਡੀਆ ਖੇਲੋ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਸਹੂਲਤਾਂ ਦੇਣ ਲਈ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸਕੀਮਾਂ ਵੀ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇਸ਼ ਨੇ ਅਜਿਹੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਵੀ ਪੜ੍ਹੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਕਮਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਮੈਡਲ ਵੇਚਣੇ ਪਏ। ਹੁਣ ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਹੁਣ ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਖਿਡਾਰੀ ਨੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਖੇਡ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕੀਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰਮੰਡਲ ਖੇਡਾਂ, ਏਸ਼ੀਅਨ ਖੇਡਾਂ ਵਰਗੇ ਪੱਧਰਾਂ ‘ਤੇ ਸਫ਼ਲਤਾ ਹਾਸਿਲ ਕੀਤੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਸਨਮਾਨਜਨਕ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੈ। ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਹਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਛੋਟੇ-ਵੱਡੇ ਮੁਹੱਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਕੋਈ ਵੀ ਖੇਡ ਖੇਡਣ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਚਕਨਾਚੂਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸਗੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਬਲ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।

ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ: Video: ਰੋਹਿਤ ਸ਼ਰਮਾ ਨੇ ਭਾਰਤ ਚ ਕਦਮ ਰੱਖਦਿਆਂ ਹੀ ਕੀਤਾ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ, ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਉਛਲ ਪਏ ਕ੍ਰਿਕਟ ਫੈਂਸ