ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ, ਸ਼ਹਾਦਤ ਪ੍ਰਵਾਨ, ਬਹਾਦਰ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਨੇ ਮੁਗਲਾਂ ਦੀਆਂ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ਾਂ ਦਾ ਕਿਵੇਂ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ?

ਭਾਰਤੀ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਹਨ ਜੋ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਹਿੰਮਤ ਅਤੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ ਸਗੋਂ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਲਈ ਰੋਲ ਮਾਡਲ ਵੀ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ। ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰੇਰਨਾਦਾਇਕ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਅਧਿਆਇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਦੋ ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ, ਬਾਬਾ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਅਤੇ ਬਾਬਾ ਫਤਿਹ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬੇਮਿਸਾਲ ਹਿੰਮਤ ਅਤੇ ਸ਼ਹਾਦਤ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ, ਵੀਰ ਬਾਲ ਦਿਵਸ ਹਰ ਸਾਲ 26 ਦਸੰਬਰ ਨੂੰ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਦਿਨ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਲਈ, ਸਗੋਂ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਸਮੁੱਚੀ ਮਨੁੱਖਤਾ ਲਈ ਸ਼ਰਧਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦਾ ਦਿਨ ਹੈ।

ਦਸਵੇਂ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ, ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਚਾਰ ਪੁੱਤਰ ਸਨ: ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਾ ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਾ ਜੁਜ਼ਾਰ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਾ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਅਤੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਾ ਫਤਿਹ ਸਿੰਘ ਜੀ। ਬਾਬਾ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਜਨਮ 17 ਨਵੰਬਰ, 1696 ਨੂੰ ਅਤੇ ਬਾਬਾ ਫਤਿਹ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਜਨਮ 12 ਦਸੰਬਰ, 1699 ਨੂੰ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਦੋਵੇਂ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਨੇ ਡੂੰਘੀ ਧਾਰਮਿਕ ਆਸਥਾ, ਕਮਾਲ ਦੀ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਅਤੇ ਨਿਡਰਤਾ ਦਿਖਾਈ। ਉਹ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨਾਲ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਪੁੱਤਰਾਂ ਵਜੋਂ, ਸਗੋਂ ਚੇਲਿਆਂ ਵਜੋਂ ਵੀ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਤੋਂ ਹਿੰਮਤ, ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਅਤੇ ਸੱਚ ਪ੍ਰਤੀ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਦੀਆਂ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਵਿਰਾਸਤ ਵਿੱਚ ਮਿਲੀਆਂ ਸਨ।

ਧਰਮ ਅਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਵਿਚਕਾਰ ਸੰਘਰਸ਼

ਉਸ ਸਮੇਂ, ਭਾਰਤ ਮੁਗਲ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਕਈ ਰਾਜਪਾਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਮ ‘ਤੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ, ਜਜ਼ੀਆ ਟੈਕਸ, ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਆਮ ਸਨ। ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਸਿੱਖ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੂੰ ਸੰਗਠਿਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਅਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਵਿਰੁੱਧ ਸਟੈਂਡ ਲੈਣ ਦਾ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ 1699 ਵਿੱਚ ਖਾਲਸਾ ਪੰਥ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਦਾ ਮੁੱਖ ਸੰਦੇਸ਼ ਜ਼ੁਲਮ ਵਿਰੁੱਧ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਣਾ, ਕਮਜ਼ੋਰਾਂ ਅਤੇ ਦੱਬੇ-ਕੁਚਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਦ੍ਰਿੜ ਰਹਿਣਾ ਸੀ।

ਇਸ ਪਿਛੋਕੜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ, ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਯੁੱਧਾਂ, ਸਾਜ਼ਿਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸਘਾਤਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਆਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ‘ਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਹਮਲਿਆਂ ਅਤੇ ਘੇਰਾਬੰਦੀਆਂ ਨੇ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ।

ਅਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਵਿਦਾਇਗੀ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਵਿਛੋੜਾ

ਆਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾ। ਭੋਜਨ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਘਾਟ ਹੋ ਗਈ। ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਝੂਠੇ ਵਾਅਦਿਆਂ ਅਤੇ ਸਹੁੰਆਂ ਦੇ ਆਧਾਰ ‘ਤੇ, ਮੁਗਲ ਅਤੇ ਪਹਾੜੀ ਸਰਦਾਰਾਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੇਕਰ ਉਹ ਕਿਲ੍ਹਾ ਖਾਲੀ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਹਮਲਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਹਾਲਾਤਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ, ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਸੰਗਤ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ, ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਆਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਛੱਡਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਹਨੇਰਾ ਸੀ, ਮੌਸਮ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਅਤੇ ਸਰਸਾ ਨਦੀ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਉਫਾਨ ਤੇ ਸੀ।

ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ

ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪੁਰਬ ਮੌਕੇ ਸਜਾਇਆ ਨਗਰ ਕੀਰਤਨ

ਦਸਵੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪੁਰਬ ਕੱਲ੍ਹ, ਸੰਗਤਾਂ ਚ ਉਤਸ਼ਾਹ

ਅੱਜ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਸਹੀ ਦਿਸ਼ਾ 'ਚ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਦਿਨ, ਜਾਣੋ ਰਾਸ਼ੀਫਲ

Photo: TV9 hindi

ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਵਾਅਦਾ ਤੋੜ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਹਫੜਾ-ਦਫੜੀ ਵਿੱਚ, ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਵੱਖ ਹੋ ਗਿਆ। ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਆਪਣੇ ਦੋ ਵੱਡੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਅਤੇ ਕੁਝ ਸਿੰਘਾਂ ਨਾਲ ਚਲੇ ਗਏ। ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਜੀ (ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਮਾਤਾ) ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ, ਬਾਬਾ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਅਤੇ ਬਾਬਾ ਫਤਿਹ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨਾਲ ਚਲੇ ਗਏ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਗੰਗੂ ਨਾਮ ਦਾ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣਾ ਸੇਵਕ, ਜੋ ਕਦੇ ਗੁਰੂ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਲੈ ਗਿਆ। ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਜੀ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਇਹ ਭਰੋਸਾ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਘੋਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸਘਾਤ ਸਾਬਤ ਹੋਇਆ।

ਗੰਗੂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸਘਾਤ ਅਤੇ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰੀ

ਗੰਗੂ ਨੇ ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਜੀ ਅਤੇ ਦੋ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਦੀ ਆਪਣੇ ਘਰ ਮੇਜ਼ਬਾਨੀ ਕੀਤੀ। ਰਾਤ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਮੌਜੂਦ ਦੌਲਤ ਅਤੇ ਕੀਮਤੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਲਈ ਲਾਲਚੀ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਮਾਨ ਚੋਰੀ ਕਰ ਲਿਆ ਸਗੋਂ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਵੀ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਸਥਾਨਕ ਮੁਗਲ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਸੂਚਿਤ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਜੀ ਅਤੇ ਦੋ ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਰਹਿੰਦ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਨਵਾਬ ਵਜ਼ੀਰ ਖਾਨ ਰਾਜ ਕਰਦੇ ਸਨ।

ਧਮਕੀਆਂ, ਲਾਲਚ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਜ਼ਿੱਦ

ਬਾਬਾ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਅਤੇ ਬਾਬਾ ਫਤਿਹ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਸਰਹਿੰਦ ਦੇ ਨਵਾਬ ਵਜ਼ੀਰ ਖਾਨ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਉਹ ਕ੍ਰਮਵਾਰ ਸਿਰਫ਼ 8 ਅਤੇ 6 ਸਾਲ ਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਪਹਾੜ ਵਾਂਗ ਅਡੋਲ ਸੀ। ਕਾਜ਼ੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਅਧਿਕਾਰੀ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਸਨ। ਵਜ਼ੀਰ ਖਾਨ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲਾਲਚ ਅਤੇ ਧਮਕੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਜੇਕਰ ਉਹ ਇਸਲਾਮ ਧਰਮ ਅਪਣਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਖਿਤਾਬ, ਜਾਇਦਾਦ ਅਤੇ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਜੀਵਨ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਜੇਕਰ ਉਹ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਸਖ਼ਤ ਸਜ਼ਾ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ।

Photo: TV9 Hindi

ਇੰਨੀ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਵੀ, ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਨੇ ਕੋਈ ਡਰ ਜਾਂ ਲਾਲਚ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਇਆ। ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਾ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਾਦਾ ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਜੀ ਦੇ ਪੋਤੇ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਧਰਮ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਵੀ ਉਸੇ ਰਸਤੇ ‘ਤੇ ਚੱਲਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸਨ।

ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਾ ਫਤਿਹ ਸਿੰਘ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਹੋਏ, ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਵੀ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ, ਭਾਵੇਂ ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਗੁਆਉਣਾ ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਪਵੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਪੱਸ਼ਟ, ਦਲੇਰ ਅਤੇ ਨਿਡਰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੌਜੂਦ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਪਰ ਨਵਾਬ ਅਤੇ ਕਾਜ਼ੀ, ਦਮਨਕਾਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਵਿੱਚ, ਅੜੇ ਰਹੇ।

ਨਵਾਬ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਾ ਦੀਵਾਰ ਵਿੱਚ ਚਿਨਵਾ ਦਿੱਤਾ

ਜਦੋਂ ਉਹ ਲਾਲਚਾਂ ਅਤੇ ਧਮਕੀਆਂ ਨਾਲ ਮਨਾ ਨਾ ਸਕੇ, ਤਾਂ ਦੋਵਾਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਕੰਧ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿੰਦਾ ਦਫ਼ਨਾਉਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਇਹ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਣਮਨੁੱਖੀ ਅਤੇ ਜ਼ਾਲਮ ਸਜ਼ਾ ਸੀ। ਕੰਧ ਬਣਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ। ਪਹਿਲਾਂ, ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੁਆਲੇ ਇੱਟਾਂ ਰੱਖੀਆਂ ਗਈਆਂ, ਫਿਰ ਕੰਧ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਉੱਚੀ ਹੋ ਗਈ। ਠੰਡੀ ਹਵਾ, ਠੰਢੇ ਮੌਸਮ ਅਤੇ ਦਰਦ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਹ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕਾ ਖਾਲਸਾ, ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਹਿ, ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਦੀ ਬਾਣੀ ਦਾ ਜਾਪ ਕਰਦੇ ਰਹੇ।

ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇਹ ਇੱਕ ਦੁਰਲੱਭ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ ਕਿ ਇੰਨੀ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਸੁੱਖਣਾ, ਰੋਣ ਜਾਂ ਡਰ ਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਇੰਨੇ ਨਿਡਰ ਰਹੇ। ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਕੰਧ ਇੰਨੀ ਉੱਚੀ ਹੋ ਗਈ ਕਿ ਉਹ ਇੱਟਾਂ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਲਗਭਗ ਦੱਬ ਗਏ। ਕਈ ਬਿਰਤਾਂਤਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਉਹ ਇਸ ਪੀੜਾ ਦੌਰਾਨ ਜਾਂ ਕੰਧ ਡਿੱਗਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਗਏ ਸਨ।

ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਜੀ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ

ਇੱਥੇ, ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਜੀ ਨੂੰ ਸਰਦੀਆਂ ਦੇ ਠੰਢੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਉੱਚੇ ਬੁਰਜ (ਬੁਰਜ) ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭੋਜਨ, ਗਰਮ ਕੱਪੜੇ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸੁੱਖ-ਸਹੂਲਤ ਤੋਂ ਵਾਂਝਾ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਖ਼ਬਰ ਮਿਲੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦੋ ਜਵਾਨ ਪੋਤੇ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਦਿਲ ਇਸ ਸਦਮੇ ਨੂੰ ਸਹਿਣ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ। ਲਗਾਤਾਰ ਠੰਡ, ਭੁੱਖ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪੋਤਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਦੇ ਡੂੰਘੇ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਸਹਿਣ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਵੀ ਉੱਥੇ ਆਖਰੀ ਸਾਹ ਲਿਆ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਇੱਕੋ ਸਮੇਂ ਤਿੰਨ ਮਹਾਨ ਆਤਮਾਵਾਂ ਦੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦਾ ਗਵਾਹ ਹੈ, ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਜੀ, ਬਾਬਾ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਅਤੇ ਬਾਬਾ ਫਤਿਹ ਸਿੰਘ ਜੀ।

ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਬਹਾਦਰ ਬਾਲ ਬਲੀਦਾਨ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ

ਇਸ ਘਟਨਾ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਸਿਰਫ਼ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਸੰਦੇਸ਼ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਅਤੇ ਸੱਚ ਲਈ, ਉਮਰ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਮਾਇਨੇ ਰੱਖਦੀ ਹੈ। ਜ਼ੁਲਮ ਅੱਗੇ ਸਮਰਪਣ ਕਰਨ ਨਾਲੋਂ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਕੁਰਬਾਨੀ ਬਿਹਤਰ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਅਤੇ ਆਦਰਸ਼ਾਂ ਨਾਲ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਇਆ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਅਸਾਧਾਰਨ ਹਿੰਮਤ ਦਿਖਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਵਿਸ਼ਵ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਇੰਨੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਨਾਲ ਸਮਝੌਤਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਇੰਨੇ ਕਠੋਰ ਅਤੇ ਜ਼ਾਲਮ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ।

ਵੀਰ ਬਾਲ ਦਿਵਸ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਅਤੇ ਉਦੇਸ਼

2022 ਵਿੱਚ, ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਛੋਟੇ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਹਰ ਸਾਲ 26 ਦਸੰਬਰ ਨੂੰ ਵੀਰ ਬਾਲ ਦਿਵਸ ਵਜੋਂ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਦਿਨ, ਦੇਸ਼ ਭਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ, ਸੈਮੀਨਾਰ, ਨਾਟਕ ਅਤੇ ਸਿੰਪੋਜ਼ੀਆ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਬਹਾਦਰੀ, ਕੁਰਬਾਨੀ, ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਅਤੇ ਸੱਚਾਈ ਦੇ ਆਦਰਸ਼ਾਂ ‘ਤੇ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਵੀਰ ਬਾਲ ਦਿਵਸ ਦਾ ਮੁੱਖ ਉਦੇਸ਼ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ ਕਿ ਭਾਰਤ ਦੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਇਹ ਸਮਝਣ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦੇਸ਼ ਬਹਾਦਰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਧਰਤੀ ਹੈ, ਜੋ ਆਪਣੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ, ਉੱਚ ਆਦਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਦਿਨ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸੱਚਾਈ, ਨਿਆਂ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖਤਾ ਲਈ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਹਾਲਾਤ ਕਿੰਨੇ ਵੀ ਔਖੇ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਣ।

Puri, Odisha: Sand artist Manas Kumar Sahoo created a sand sculpture near the Lighthouse to commemorate Veer Bal Diwas pic.twitter.com/qcIpeft8nR

— IANS (@ians_india) December 25, 2025

ਵੀਰ ਬਾਲ ਦਿਵਸ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਇਤਿਹਾਸਕ ਘਟਨਾ ਦੀ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇੱਕ ਜੀਵਤ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਹੈ। ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਛੋਟੇ ਪੁੱਤਰਾਂ, ਬਾਬਾ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਅਤੇ ਬਾਬਾ ਫਤਿਹ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਸਾਬਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਹਿੰਮਤ, ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਮਾਣ ਉਮਰ-ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ 26 ਦਸੰਬਰ ਨੂੰ ਵੀਰ ਬਾਲ ਦਿਵਸ ਮਨਾਉਂਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਦੇਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਆਤਮ-ਨਿਰੀਖਣ ਵੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਕੀ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਸੱਚਾਈ ਅਤੇ ਨਿਆਂ ਲਈ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹਾਂ? ਕੀ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਰੋਲ ਮਾਡਲ ਦੇ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ, ਹਮਦਰਦ ਅਤੇ ਨਿਡਰ ਵਿਅਕਤੀ ਬਣਾਉਣਗੇ? ਜੇਕਰ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਵਾਲਾਂ ‘ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਕੇ, ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਤਬਦੀਲੀ ਵੀ ਲਿਆ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਇਹ ਵੀਰ ਬਾਲ ਦਿਵਸ ਦਾ ਅਸਲ ਮਹੱਤਵ ਹੋਵੇਗਾ।