ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਵਿੱਚ ਅਲੌਕਿਕ ਜੀਵਨ? ਜੇਮਸ ਵੈਬ ਟੈਲੀਸਕੋਪ ਦੀ ਖੋਜ ਏਲੀਅਨ ਜਾਂਚ ਦਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਸੰਕੇਤ

ਪੁਲਾੜ ਵਿੱਚ ਭੇਜੀ ਗਈ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਦੂਰਬੀਨ, ਜੇਮਜ਼ ਵੈਬ ਸਪੇਸ ਟੈਲੀਸਕੋਪ (JWST), ਨਾਸਾ ਦੁਆਰਾ 2021 ਵਿੱਚ ਲਾਂਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਤਾਰਿਆਂ, ਗ੍ਰਹਿਆਂ ਅਤੇ ਆਕਾਸ਼ਗੰਗਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦੀ ਡੂੰਘਾਈ ‘ਤੇ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਦੇਖਿਆ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਹੋਰ ਵੀ ਗੰਭੀਰ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਹਨ ਜੋ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ: ਕੀ ਅਸੀਂ ਇਕੱਲੇ ਹਾਂ? ਕੀ ਜੀਵਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੀ ਦੁਰਘਟਨਾ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਦੂਰ ਗ੍ਰਹਿ ‘ਤੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵਾਪਰੀ ਘਟਨਾ ਹੈ? ਕੀ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਵਿੱਚ ਭਰਪੂਰ ਜੀਵਨ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਬੁੱਧੀ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਵੀ ਹੈ? ਹੁਣ, ਵਿਗਿਆਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਛਾਲ ਮਾਰ ਕੇ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਹੈ।

ਟਾਈਮਜ਼ ਮੁਤਾਬਕ ਨੇ 26 ਅਪ੍ਰੈਲ ਨੂੰ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ ਕਿ ਜੇਮਜ਼ ਵੈਬ ਸਪੇਸ ਟੈਲੀਸਕੋਪ ਹੁਣ ਤੱਕ ਲੱਭੇ ਗਏ ਬਾਹਰੀ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਦਿਲਚਸਪ ਸੁਰਾਗਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਖਰੇ ਸੂਰਜੀ ਸਿਸਟਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦੂਰ ਗ੍ਰਹਿ ‘ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਸੈੱਟ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ। ਇਹ ਖਗੋਲ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਗ੍ਰਹਿ ਦੀ ਖੋਜ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਗੈਸ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਸੀ ਜੋ “ਕੇਵਲ ਜੀਵਨ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।”

ਲਾਲ ਬੌਣਾ ਤਾਰਾ K2-18, ਜੋ ਕਿ ਸਾਡੇ ਸੂਰਜ ਦਾ ਅੱਧਾ ਆਕਾਰ ਹੈ, ਲੀਓ ਤਾਰਾਮੰਡਲ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਪਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਨੰਗੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਦੇਖਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੈ। ਗ੍ਰਹਿ, ਜਿਸ ਨੂੰ K2-18b ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਮੁੰਦਰ ਨਾਲ ਢੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਗਲੋਬ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਘੇਰੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਦੀ ਧਰਤੀ ਨਾਲੋਂ 2.6 ਗੁਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੇ ਵਾਯੂਮੰਡਲ ਵਿੱਚ ਛੁਪੀ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੇ ਸੁਰਾਗ ਲੱਭੇ ਹਨ ਜੋ ਆਖਰਕਾਰ ਸਾਬਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜੀਵਨ ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕਿਤੇ ਮੌਜੂਦ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਡਾਈਮੇਥਾਈਲ ਸਲਫਾਈਡ (ਡੀਐਮਐਸ) ਗੈਸ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਗੈਸ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਸਰੋਤ ਹੈ। ਨਾਸਾ ਮੁਤਾਬਕ ਇਹ “ਸਿਰਫ਼ ਜੀਵਨ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,” ਜਿਆਦਾਤਰ “ਸਮੁੰਦਰੀ ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿੱਚ ਫਾਈਟੋਪਲੈਂਕਟਨ” ਦੁਆਰਾ।

ਕੈਮਬ੍ਰਿਜ ਅਧਿਐਨ ਦੇ ਮੁੱਖ ਖਗੋਲ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨੀ ਡਾ. ਨਿੱਕੂ ਮਧੂਸੂਦਨ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਖਬਾਰ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਹਾਲਾਂਕਿ ਖੋਜਕਰਤਾ 50% ਤੋਂ ਵੱਧ ਭਰੋਸੇ ਨਾਲ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ JWST ਦੁਆਰਾ ਵਾਪਸ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਅੰਕੜਿਆਂ ਦੇ ਆਧਾਰ ‘ਤੇ DMS ਮੌਜੂਦ ਸੀ, ਇਹ “ਨਿਰਣਾਇਕ ਸਬੂਤ” ਸੀ ਤੋਂ।”

ਉਸ ਨੂੰ ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਨੂੰ ਟੈਲੀਸਕੋਪ ਦੇ ਨਿਰਧਾਰਤ ਅੱਠ ਘੰਟੇ ਦੇ ਨਿਰੀਖਣ ਤੱਕ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਡੀਐਮਐਸ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਟਾਈਮਜ਼ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਹ ਅਗਲੇ ਕਈ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੇ ਡੇਟਾ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰੇਗਾ, ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕਰ ਸਕੇ ਕਿ ਇਸਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।

ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ: ਕੂਲਰ ਦੇ ਹਨੀਕੌਂਬ ਪੈਡਾਂ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਇਹ ਆਸਾਨ ਸੁਝਾਅ, ਜੇਕਰ ਪਾਲਣਾ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ ਕੋਈ ਨੁਕਸਾਨ

ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਰਵੋਤਮ ਯਤਨਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਵਿਗਿਆਨੀ ਇੱਕ ਕੁਦਰਤੀ ਭੂ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਜਾਂ ਰਸਾਇਣਕ ਵਿਧੀ ਨਾਲ ਆਉਣ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਰਹੇ ਹਨ ਜੋ ਜੀਵਿਤ ਜੀਵਾਂ ਦੀ ਅਣਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਡੀਐਮਐਸ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।

K2-18b ਧਰਤੀ ਤੋਂ 124 ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਾਲ ਦੂਰ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਗੈਲੈਕਟਿਕ ਮਾਪਦੰਡਾਂ ਦੁਆਰਾ, ਇਹ ਇਸਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਗੁਆਂਢੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਵੋਏਜਰ ਪੁਲਾੜ ਯਾਨ ਦੀ 38,000 ਮੀਲ ਪ੍ਰਤੀ ਘੰਟਾ ਦੀ ਰਫਤਾਰ ਨਾਲ ਇਸ ਨੂੰ ਉੱਥੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਪੜਤਾਲ ਨੂੰ 2.2 ਮਿਲੀਅਨ ਸਾਲ ਲੱਗਣਗੇ। ਸਾਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ ਕਹੀਏ ਤਾਂ ਵੋਏਜਰ ਪੁਲਾੜ ਯਾਨ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਨਾਲ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਜਾਂਚ ਨੂੰ 124 ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਾਲ ਦੂਰ ਸਥਿਤ ਗ੍ਰਹਿ K2-18b ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਮਨੁੱਖੀ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ 2175.44 ਸਾਲ ਲੱਗਣਗੇ।

ਹੁਣ ਤੱਕ, ਖੋਜ ਨੇ ਦਿਖਾਇਆ ਹੈ ਕਿ ਸਟਾਰਲਾਈਟ ਦੇ ਕੁਝ ਰੰਗ ਬੱਦਲ ਦੇ ਅਣੂਆਂ ਦੁਆਰਾ ਲੀਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਧਰਤੀ ਦੇ ਰਸਤੇ ‘ਤੇ ਕਿਸੇ ਗ੍ਰਹਿ ਦੇ ਵਾਯੂਮੰਡਲ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਸਪੈਕਟ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛਾਪ ਛੱਡਦੇ ਹਨ ਜਿਸਦਾ JWST ਵਾਯੂਮੰਡਲ ਦੀ ਰਸਾਇਣਕ ਰਚਨਾ ਨੂੰ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।