ਠੰਡੇ ਦਿਮਾਗ ਵਾਲੀ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ…ਕੀ ਕਟਹਿਰੇ ‘ਚ ਸਮਾਜ ਵੀ ਹੈ?

ਠੰਡੇ ਦਿਮਾਗ ਵਾਲੀ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ...ਕੀ ਕਟਹਿਰੇ 'ਚ ਸਮਾਜ ਵੀ ਹੈ?

ਕੰਨਾਂ ਵਿਚ ਹੈੱਡਫੋਨ ਲਗਾ ਕੇ ਕੰਪਿਊਟਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠਾ ਉਹ ਸ਼ਖਸ ਇਸ ਸਮੇਂ ਨਿਊਜ਼ ਚੈਨਲਾਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਤੱਕ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਟਾਈਮ ਲਾਈਨ ‘ਤੇ ਹੈ। ਬੱਸ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ।

ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਘੰਟੇ ਦੀ ਵੀਡੀਓ ਵਿੱਚ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰਕੇ ਉਹ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਦੇ ਗਿ। ਸੋਚਣ ਲਈ, ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰਨ ਲਈ ਜੇਕਰ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਅਸਥੀਆਂ ਨੂੰ ਗਟਰ ਵਿੱਚ ਵਹਾਉਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਕੀ ਇਹ ਦੁਨੀਆ ਇਨੀ ਗਰਤ ਵਿੱਚ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ?

ਬਿਨਾਂ ਰੋਏ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਮਰਨ ਵਾਲੇ ਇਹ ਲੋਕ ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਡਰਾਉਂਦੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਇਹ ਮਨੁੱਖਤਾ ਲਈ ਸੱਚਮੁੱਚ ਡਰ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ।

ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਆਇਸ਼ਾ ਨੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਸਾਬਰਮਤੀ ‘ਚ ਛਾਲ

25 ਫਰਵਰੀ 2021 ਨੂੰ 23 ਸਾਲਾ ਆਇਸ਼ਾ ਨੇ ਕਿਸ਼ਤੀ ‘ਚ ਬੈਠ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਵੀਡੀਓ ਬਣਾਈ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਵੀਡੀਓ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ-

‘ਡੀਅਰ ਡੈਡ, ਕੇਸ ਵਾਪਸ ਲੈ ਲਓ, ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਲੜੋਗੇ ਆਪਣਿਆਂ ਨਾਲ? ਆਇਸ਼ਾ ਲੜਨ ਲਈ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਆਰਿਫ ਨਾਲ। ਉਸ ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰੋਗੇ, ਉਸਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੈ। ਮੈਂ ਸੁਕੂਨ ਨਾਲ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ। ਖੁਸ਼ ਹਾਂ, ਬੱਸ ਅੱਲ੍ਹਾ ਹੁਣ ਮੁੜ ਤੋਂ ਇਨਸਾਨਾਂ ਸ਼ਕਲ ਨਾ ਦਿਖਾਵੇਯ।

ਉਸ ਮਿੱਠੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਦੇ ਨਾਲ ਆਇਸ਼ਾ ਨੇ ਸਾਬਰਮਤੀ ਵਿੱਚ ਛਾਲ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਹਰ ਜਿਊਂਦੇ ਵਿਅਕਤੀ ਲਈ ਇਹ ਸਵਾਲ ਛੱਡ ਗਈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਉਹ ਮਰਦੇ ਸਮੇਂ ਖੁਸ਼ ਸੀ, ਜੇਕਰ ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦਾ ਸੁਕੂਨ ਮਰਨ ਚ ਸੀ ਤਾਂ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀ ਇਸ ਸਮਾਜ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕੀ ਦੇ ਦਿੱਤਾ?

ਉਹ ਗਾਣਾ ਸੁਣਿਆ ਹੈ, ਸੁਣ ਤੇਰੀ ਦੁਨੀਆ ਸੇ ਜੀ ਭਰ ਗਿ… ਮੈਂ ਯਹਾਂ ਜੀਤੇ ਜੀ ਮਰ ਗਿਆ…

ਸਮਾਜ ਦੇ ਮੁੰਹ ‘ਤੇ ਚਪੇੜ ਹੈ ਅਤੁਲ ਦੀ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ

ਅਜ਼ੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਵਿਛੋੜੇ ਦੇ ਦਰਦ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੀ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਸਾਥ ਹੋਣਾ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਹੋਂਦ ਇੰਨੀ ਦੁਖਦਾਈ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਬੰਦਾ ਬਗੈਰ ਹੜਬੜੀ ਦੇ ਠੰਡੇ ਦਿਮਾਗ਼ ਨਾਲ, ਪੂਰੇ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਕਹੇ, ਲਿਖੇ ਅਤੇ ਮਰ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਇਹ ਸੱਚ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਵੀ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉੱਥੇ ਹੈ ਜਾਂ ਉਹ ਵੀ ਮਰ ਗਿਆ ਹੈ।

ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਕਹੋਗੇ ਕਿ ਲੜਾਈ ਘਰ ਦੀ ਹੈ,ਆਪਸੀ ਹੈ ਤਾਂ ਸਮਾਜ ਕਿਵੇਂ ਦੋਸ਼ੀ ਹੋਇਆ?

ਬੇਸ਼ੱਕ ਅਤੁਲ ਸੁਭਾਸ਼ ਦੀ ਲੜਾਈ ਉਸ ਦੀ ਆਪਣੀ ਸੀ, ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੀ। ਪਰ ਇੱਕ ਦੋਸਤ, ਇੱਕ ਮੋਢਾ, ਇੱਕ ਹੱਥ, ਇੱਕ ਗੱਲ, 144 ਕਰੋੜ ਦੇ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਇਸ ਸਾਰੇ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਉਮੀਦ ਦੀ ਕਿਰਨ ਜਾਂ ਸਾਥ ਦਾ ਭਰੋਸਾ ਦਿੰਦਾ।

Image Credit source: X/@AtulSubhas19131

ਯੂਟਿਊਬ ਇੰਸਟਾ ‘ਤੇ ‘ਤੁਹਾਡੀ ਰੀਲ, ਰੀਚ ਅਤੇ ਲਾਈਕ ਭਾਲਦੇ ਪੋਡਕਾਸਟ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੋਟੀਵੇਸ਼ਨਲ ਸਪੀਕਰ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਜੋ ਉਸਨੂੰ ‘ਡਰ ਕੇ ਆਗੇ ਜੀਤ ਹੈ’ ਟਾਈਪ ਜੋਸ਼ ਜਗਾ ਦਿੰਦਾ।

ਤਰੀਕਾਂ, ਹੜਤਾਲਾਂ, ਛੁੱਟੀਆਂ, ਫੀਸਾਂ ਅਤੇ ਜੱਜ ਦੇ ਮੂਡ-ਤੇਵਰ ਵਾਲੀ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਗਿਰਝਾਂ ਦਾ ਭੋਜਨ ਬਣਨ ਤੋਂ ਰੋਕ ਲੈਂਦਾ।

ਹਾਲ ਹੀ ‘ਚ ਗਾਜ਼ੀਆਬਾਦ ‘ਚ ਜਗਜੀਤ ਰਾਣਾ ਨੇ ਵੀ ਤਿੰਨ ਮਿੰਟ ਦੀ ਦੋ ਵੀਡੀਓ ਬਣਾਈ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਦੁਨੀਆ ‘ਚ ਸਭ ਕੁਝ ਕਰ ਲੈਣਾ ਪਰ ਵਿਆਹ ਨਾ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰ ਲਈ।

ਗੁੱਸੇ ਅਤੇ ਜਨੂੰਨ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕੁਝ ਕਰ ਬੈਠਣਾ ਤਾਂ ਫਿਰ ਵੀ ਅਫ਼ਸੋਸ ਦੀ ਗੁੰਜਾਇਸ਼ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਠੰਡੇ ਖੂਨ ਨਾਲ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਇਸ ਸਮਾਜ ਦੇ ਮੂੰਹ ‘ਤੇ ਚਪੇੜ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਤੁਸੀਂ ਮੂੰਹ ਮੋੜ ਲਿਆ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੰਕੇਤ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤੁਸੀਂ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਮਦਦ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਤੁਸੀਂ ਬਿਜ਼ੀ ਰਹੇ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਮਰ ਗਿਆ, ਤੁਸੀਂ ਦਰਵਾਜ਼ਿਆਂ, ਖਿੜਕੀਆਂ, ਬਾਲਕੋਨੀਆਂ ਹਰ ਪਾਸਿਓਂ … ਰੋਣ ਲਈ ਬਾਹਰ ਆ ਗਏ … ਉਹ ਵੀ ਉਸ ਲਈ ਨਹੀਂ, ਤੁਹਾਡੀ ਆਪਣੀ ਸੇਫਟੀ ਲਈ।

ਕਿਸੇ ਹੀਰੋ ਵੱਲੋਂ 200-400 ਕਰੋੜ ਰੁਪਏ ਦੇ ਅਲੁਮਨੀ ਦੇਣ ਦੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋ ਕੇ ਇਸ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਉਸ ਰਿਸ਼ਤੇ ਚ ਕੀ ਮਿਲੇਗਾ ਤੋਂ ਜਿਆਤ ਰਿਸ਼ਤਾ ਤੋੜਣ ਤੇ ਕੀ-ਕੀ ਮਿਲੇਗਾ ਤੇ ਵੀ ਵਿਚਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਅਹੁਦੇ ‘ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਇੱਕ AI ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਲਈ ਇੱਕ ਘੰਟਾ 20 ਮਿੰਟ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਬੈਠਣਾ ਅਤੇ ਮੌਤ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨਾ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦੀ ਸਿਖਰ ਹੈ।

ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਕੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮਾਜ ਤੋਂ ਵੀਡੀਓ ਬਣਾ ਕੇ ਵਾਇਰਲ ਕਰਨ ਤੱਕ ਦੇ ਸਫਕ ਚ ਕੀ ਅਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਕੁਝ ਹਾਸਿਲ ਵੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜਾਂ ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ ਗੁਆਂਦੇ ਹੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ? ਇਨਸਾਨ ਵੀ, ਭਰੋਸਾ ਵੀ ਅਤੇ ਸੰਵੇਦਨਾ ਵੀ।

ਮਰਦਾ ਹੋਇਆ ਆਦਮੀ ਚੁਣੌਤੀ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿਉਂਦੇ ਜੀਅ ਨਾ ਕਰ ਸਕੇ ਤਾਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਮਰ ਕੇ ਵੀ ਨਾ ਕਰੋ ਅਸਥੀਆਂ ਗਟਰ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦੇਣਾ। ਇਹ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਡੁੱਬ ਮਰਨ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ।

ਕਾਨੂੰਨ ਸਬੂਤਾਂ ‘ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਦੱਸਣਾ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਗੁਜਰਾਤ ਅਦਾਲਤ ਨੇ ਸਾਲ 2022 ‘ਚ ਆਇਸ਼ਾ ਦੇ ਆਰਿਫ ਨੂੰ ਦਸ ਸਾਲ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਸੁਣਾਈ ਹੈ। ਉਹ ਜੇਲ ‘ਚ ਹੈ, ਬਾਹਰ ਵੀ ਆਵੇਗਾ ਪਰ ਆਇਸ਼ਾ ਹੁਣ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਦੋਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਤੁਲ ਵੀ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਹੁਣ ਸਿਰਫ਼ ਆਖਰੀ ਅੱਖਰ ਅਤੇ ਦਰਦ ਦੀ ਚਰਚਾ ਹੈ।